Dogoterapia – konferencja

Kilka dni temu, w Poznaniu odbyła się II Ogólnopolska Konferencja Naukowo – Szkoleniowa z zakresu Dogoterapii pt: „Człowiek – Pies – Społeczeństwo.”

Konferencja miała charakter szkoleniowy, ale przedstawiony w sposób dość luźny, łatwy w odbiorze, czasem nawet humorystyczny. Prelegenci oprócz wiedzy teoretycznej pokazali różne metody i sposoby prowadzenia zabawy, edukacji czy terapii z udziałem psów (slajdy, filmy) oraz w jaki sposób przygotować i wyszkolić psa terapeutę. Na konferencji pojawiły się także psy, które wywołały spore zainteresowanie wśród widowni. Pokazując swoje umiejętności i inteligencję wzbudziły ogromny podziw wśród wszystkich słuchaczy. Przecież, to właśnie dzięki nim możliwa jest skuteczna terapia.

Nie będę skupiała się tutaj nad streszczeniem każdego wykładu, ponieważ zajęłoby to zbyt dużo czasu. W przyszłości zamierzam sukcesywnie zająć się opisem poszczególnych tematów. W tej chwili chciałabym bliżej omówić, jakimi cechami powinien charakteryzować się dobry pies-terapeuta oraz jak takiego psa wyszkolić. Myślę, że jest to podstawowa problematyka, jeśli chodzi o wybór właśnie tej metody terapeutycznej.

Podstawowe cechy psa

Psa-terapeutę powinny przede wszystkim cechować:

• łagodność
• cierpliwość
• posłuszeństwo
• zrównoważenie
• odporność na sytuację stresowe (np. napady padaczki, agresji dziecka)
• czerpanie przyjemności z przebywania wśród ludzi
• pies powinien być zdrowy (badania) oraz czysty

Niezbędne elementy procesu szkolenia

Powyższe cechy to minimalne wymagania, które powinien spełnić kandydat na psa-terapeutę. W procesie szkolenia należy uwzględnić kilka podstawowych czynników:

• odpowiedni wybór rasy. Tutaj ważne są również dwie kwestie: wybór rasy odpowiedniej do terapii oraz do cech osobowości człowieka, przewodnika psa. Należy tu także podkreślić, że szkolenie oparte jest przede wszystkim na szkoleniu człowieka i nauczeniu go pewnych umiejętności, jak szkolić swojego psa. Podstawowy kurs trwa 3 miesiące.
• odpowiedni wybór hodowli. Coraz częściej hodowcy idą na ilość, a nie na jakość. Niestety!
• odpowiedni wybór osobnika. W każdym miocie są osobniki, cechujące się różnymi predyspozycjami i cechami. Ważny jest wybór odpowiedniego szczeniaka (patrz następny podpunkt),
• odpowiednie testy przeprowadzone przez wykwalifikowaną osobę,
• wyjęcie z gniazda, czyli odseparowania szczeniaka od matki. Specjaliści od „psiej psychiki” uważają, że najlepszy czas to 6 tydzień życia szczeniaka. Między 6 a 15 tygodniem życia następuje proces najbardziej intensywnego wdrukowania, tzn. jeśli w tym czasie przyzwyczaimy szczeniaka np. do przebywania wśród ludzi i do hałasu z tym związanego, to w przyszłości przyzwyczai się on do tego rodzaju bodźców w taki sposób, że nie będzie bał się przebywania w hałaśliwych pomieszczeniach, wśród wielu ludzi,
• proces socjalizacji, czyli uspołecznianie psa z innymi psami i ludźmi,
• zaplanować dalsze szkolenia,
• utrwalanie nabytych zachowań i generalizowanie ich na inne sytuacje
• nauczenie psa odpoczynku. Pies-terapeuta to pies, który bardzo intensywnie pracuje w ciągu dnia, dlatego też potrzebuje szczególnej dawki odpoczynku i regeneracji utraconej energii.
• wyjście z okresu intensywnej pracy. Okres, w którym pies-terapeuta pracuje mija miedzy 4 – 6 rokiem życia. Po tym okresie pies przechodzi na „psią emeryturę” i podobnie jak niejeden człowiek musi nauczyć się pełnienia nowej roli w swoim życiu. Dlatego tak ważne jest, aby przystosować psa do nowej sytuacji.

Powyższe opracowanie zostało oparte o wykłady przedstawione przez Piotra Smurawę oraz Dorotę Jarczyńską-Smurawę. Oboje są związani z fundacją „Mały Piesek Zuzi”, od dawna zajmują się dogoterapią oraz szkoleniem psów.